بررسی‎ ‎وضعیت اخلاق کاری کارکنان مراکز توانبخشی- درمانی تابعه ‏دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی شهر تهران در سال ۱۳۹۲‏

هدف از پژوهش حاضر، بررسی وضعیت اخلاق کاری کارکنان مراکز توانبخشی- درمانی تابعه دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی شهر تهران در سال 1392، بر اساس ویژگی­های فردی کارکنان بود.روش این مطالعه یک مطالعه توصیفی - تحلیلی و از نوع همبستگی است. شرکت­کنندگان در این پژوهش عبارت بودند از 183 نفر کارکنان مراکز درمانی-توانبخشی تحت نظارت دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی شهر تهران در سال 1392 که به شیوه نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه اطلاعات فردی و پرسشنامه استاندارد اخلاق کار گریگوری سی پتی (1990) استفاده شد. طبق نتایج این پژوهش، نمرات اخلاق کاری در افراد گروه­های سنی مختلف با هم متفاوت است. بین زنان و مردان در روابط سالم و انسانی و پشتکار و جدیت در محل کار تفاوت معنادار وجود دارد. سابقه شغلی افراد بر اخلاق کاری آنها تأثیر می­گذارد. بین افراد متأهل و مجرد در بعد روابط سالم و انسانی تفاوت معنادار وجود دارد. شرایط استخدامی افراد بر برخی از ابعاد اخلاق کاری در آنها تأثیر    می­گذارد. بین نوع کار و تحصیلات افراد با اخلاق کاری آنها ارتباطی یافت نشد. نتایج پژوهش حاضر در راستای بسیاری از پژوهش­های پیشین، علاوه بر قبول تاثیرات فرهنگی – اجتماعی بر اخلاق کاری کارمندان و کارکنان رسمی و غیر رسمی ارگان­های مختلف، بر نقش ویژگی­های فردی همچون سن، سابقه کاری، تأهل و جنسیت در میزان اخلاق کاری و ابعاد مختلف آن صحه می­گذارد.